18.05.2016
Beste Vrienden,
Een trainer draagt een grote verantwoordelijkheid en een conditietrainer een hele grote.
Een atleet of speler moet in de eerste plaats - en om het zo te zeggen - 'fit en gezond' blijven. Iemand die gekwetst of ziek is kan het vergeten om zijn prestatievermogen nog verder te doen toenemen. De atleet of speler moet zijn doelstellingen dan bijstellen: hij of zij kan dan alleen maar hopen om de 'vorm' zoveel mogelijk te 'onderhouden' ipv. te 'verbeteren'. Hij of zij moet ook wel niet gaan panikeren: iets wat in maanden en jaren is opgebouwd, smelt niet als sneeuw voor de zon. Door een stevige griep kan je wel 3 weken verliezen, maar zelden méér. Een vuistregel (dus ook te nemen voor wat het waard is) stelt dat het ongeveer even lang duurt om weer op niveau te zijn als dat je ertussenuit geweest bent.
Hierbij moeten wel een aantal kanttekeningen gemaakt worden. Alleen in geval van koorts MAG NIET getraind worden (en eigenlijk is dat 'gezond verstand', maar de praktijk wijst uit dat dit wel eens durft te ontbreken bij de fanatieke sportbeoefenaar). Vaak volstaat 'relatieve rust' om de meubelen te redden: 'bewegen binnen de pijngrenzen' (in geval van blessures, vb. ipv. lopen kan er getraind worden op de crosstrainer als dat de pijn niet verergert) of kortere en minder intensieve trainingen (in geval van ziekte, vb. een stevige verkoudheid met hoest).
Bovendien heeft een trainer de taak om - vooraf - na te denken over hetgeen hij voorstelt aan zijn sportbeoefenaars: men noemt dat ook wel eens een 'trainingsschema'. Een belangrijke doelstelling van zo'n schema is juist om te voorkomen dat een atleet gekwetst of ziek uitvalt. Yes, you can't change the past but you can shape the future! Het is zelden toeval dat een atleet gekwetst raakt of ziek wordt. Ik hoop dat niemand het in Keulen hoort donderen, maar een goed doordacht jaar- en weekplan (vb. het spreiden van de zware trainingen over de week) kan heel veel leed voorkomen!
Een atleet is natuurlijk maar zo sterk als zijn zwakste schakel. Ik ken verschillende 'Porsches' met de carrosserie van een 2 PK'tje: atleten met een gigantische motor(iek), maar bij wijze van spreken geblesseerd vooraleer ze de veters van hun sportschoenen hebben geknoopt. De ervaring heeft me ook geleerd dat sommige atleten (de naam waardig) blijkbaar een zeer zwak immuunsysteem hebben: ze zijn blijkbaar zeer gevoelig voor ziektekiemen, ondanks een gezonde - misschien zelfs té gezonde? - levensstijl. Er zijn natuurlijk ook mannen die de kantjes ervan aflopen: met 5 uur slapen per nacht, 45 uur werken per week, 3 kinderen in huis en dan nog eens 15 uur willen trainen zie je het van ver al afkomen dat dit nooit goedkomt.
Een physical trainer - 'conditietrainer' in de volksmond, I don't like the word - heeft, naast het voorbereiden van zijn trainingen, nog een bijkomende taak. De veiligheid moet primeren bij de organisatie van de training: geen ballen of ander materiaal dat rondslingert, ervoor zorgen dat er geen ballen in ramen kunnen belanden of spelers op één of andere manier mekaar kunnen kwetsen; ook zorgvuldig nadenken over een uitgebalanceerd aanbod van oefeningen, incl. aantal reeksen en herhalingen. In het enthousiasme van het moment is het soms snel gebeurd. Ik ben zelf als trainer misschien wel eens te voorzichtig, maar ik geloof al helemaal niet in kapotmakerij - iets wat m.i. nog veel te vaak gebeurt. 'Liever een training te weinig dan een training te veel', zoals één van mijn eigen vroegere trainers zei. Langs de andere kant moeten we natuurlijk ook beseffen dat life begins at the end of the comfort zone. Je mag er geen kasplantjes van maken. In de comfortzone groeit niks. The challenge (of the coach) is to create appropriate challenges (for the athletes). Dat is een kunst en vraagt veel ervaring. En iedereen - trainer of atleet - die zijn grenzen wil verleggen, moet erbij nemen dat hij of zij er af en toe ook over zal gaan. Ook bij mij zijn er wel eens omgeslagen enkels, verstuikte polsen en geschaafde scheenbenen, en ik zit daar dan niet zelden mee. Maar je doet voor goed - trainer en atleet winnen of verliezen altijd samen - en wie niks doet, niks misdoet.
Sometimes we win, sometimes we learn.
#TrainHardButSmart & #NeverRegret !
Karel
Een trainer draagt een grote verantwoordelijkheid en een conditietrainer een hele grote.
Een atleet of speler moet in de eerste plaats - en om het zo te zeggen - 'fit en gezond' blijven. Iemand die gekwetst of ziek is kan het vergeten om zijn prestatievermogen nog verder te doen toenemen. De atleet of speler moet zijn doelstellingen dan bijstellen: hij of zij kan dan alleen maar hopen om de 'vorm' zoveel mogelijk te 'onderhouden' ipv. te 'verbeteren'. Hij of zij moet ook wel niet gaan panikeren: iets wat in maanden en jaren is opgebouwd, smelt niet als sneeuw voor de zon. Door een stevige griep kan je wel 3 weken verliezen, maar zelden méér. Een vuistregel (dus ook te nemen voor wat het waard is) stelt dat het ongeveer even lang duurt om weer op niveau te zijn als dat je ertussenuit geweest bent.
Hierbij moeten wel een aantal kanttekeningen gemaakt worden. Alleen in geval van koorts MAG NIET getraind worden (en eigenlijk is dat 'gezond verstand', maar de praktijk wijst uit dat dit wel eens durft te ontbreken bij de fanatieke sportbeoefenaar). Vaak volstaat 'relatieve rust' om de meubelen te redden: 'bewegen binnen de pijngrenzen' (in geval van blessures, vb. ipv. lopen kan er getraind worden op de crosstrainer als dat de pijn niet verergert) of kortere en minder intensieve trainingen (in geval van ziekte, vb. een stevige verkoudheid met hoest).
Bovendien heeft een trainer de taak om - vooraf - na te denken over hetgeen hij voorstelt aan zijn sportbeoefenaars: men noemt dat ook wel eens een 'trainingsschema'. Een belangrijke doelstelling van zo'n schema is juist om te voorkomen dat een atleet gekwetst of ziek uitvalt. Yes, you can't change the past but you can shape the future! Het is zelden toeval dat een atleet gekwetst raakt of ziek wordt. Ik hoop dat niemand het in Keulen hoort donderen, maar een goed doordacht jaar- en weekplan (vb. het spreiden van de zware trainingen over de week) kan heel veel leed voorkomen!
Een atleet is natuurlijk maar zo sterk als zijn zwakste schakel. Ik ken verschillende 'Porsches' met de carrosserie van een 2 PK'tje: atleten met een gigantische motor(iek), maar bij wijze van spreken geblesseerd vooraleer ze de veters van hun sportschoenen hebben geknoopt. De ervaring heeft me ook geleerd dat sommige atleten (de naam waardig) blijkbaar een zeer zwak immuunsysteem hebben: ze zijn blijkbaar zeer gevoelig voor ziektekiemen, ondanks een gezonde - misschien zelfs té gezonde? - levensstijl. Er zijn natuurlijk ook mannen die de kantjes ervan aflopen: met 5 uur slapen per nacht, 45 uur werken per week, 3 kinderen in huis en dan nog eens 15 uur willen trainen zie je het van ver al afkomen dat dit nooit goedkomt.
Een physical trainer - 'conditietrainer' in de volksmond, I don't like the word - heeft, naast het voorbereiden van zijn trainingen, nog een bijkomende taak. De veiligheid moet primeren bij de organisatie van de training: geen ballen of ander materiaal dat rondslingert, ervoor zorgen dat er geen ballen in ramen kunnen belanden of spelers op één of andere manier mekaar kunnen kwetsen; ook zorgvuldig nadenken over een uitgebalanceerd aanbod van oefeningen, incl. aantal reeksen en herhalingen. In het enthousiasme van het moment is het soms snel gebeurd. Ik ben zelf als trainer misschien wel eens te voorzichtig, maar ik geloof al helemaal niet in kapotmakerij - iets wat m.i. nog veel te vaak gebeurt. 'Liever een training te weinig dan een training te veel', zoals één van mijn eigen vroegere trainers zei. Langs de andere kant moeten we natuurlijk ook beseffen dat life begins at the end of the comfort zone. Je mag er geen kasplantjes van maken. In de comfortzone groeit niks. The challenge (of the coach) is to create appropriate challenges (for the athletes). Dat is een kunst en vraagt veel ervaring. En iedereen - trainer of atleet - die zijn grenzen wil verleggen, moet erbij nemen dat hij of zij er af en toe ook over zal gaan. Ook bij mij zijn er wel eens omgeslagen enkels, verstuikte polsen en geschaafde scheenbenen, en ik zit daar dan niet zelden mee. Maar je doet voor goed - trainer en atleet winnen of verliezen altijd samen - en wie niks doet, niks misdoet.
Sometimes we win, sometimes we learn.
#TrainHardButSmart & #NeverRegret !
Karel