Beste Vrienden,
In mijn wekelijks blogje speel ik graag in op de actualiteit, en het is dan ook zeer aanlokkelijk om de (al dan niet) 'heroïsche' triatlonfinish van de Brownlee-broers te gaan becommentariëren. Dat is de voorbije dagen op Facebook al méér dan voldoende gebeurd, maar de kans is zeer groot dat ik over enkele weken toch wel eens terugkom op 'sport & ethiek' (dit behelst immers veel méér dan de stereotiepen als 'sexueel grensoverschrijdend gedrag' of 'dopinggebruik'). Het is ook verleidelijk om al eens terug te blikken op de eerste van mijn 2 workshops over lactaattesten, maar daarvoor is het nog te vroeg. Het kan ook iets minder 'brandend' actueel, bijvoorbeeld over een mogelijke 'administratieve vereenvoudiging' in heel wat individuele sporten, zoals atletiek, schaatsen of zwemmen.
De recente Olympische Spelen lieten nog maar eens zien hoe relatief 'nationaliteiten' en dus 'nationale records' geworden zijn. Ik herinner me bijvoorbeeld nog een Zwitserse marathonloper in de spits van de wedstrijd, die een genaturaliseerde Eritreeër bleek te zijn. De Saoedi-Arabische oliesjeiks kopen trouwens al langer dan vandaag snelle Afrikanen op. Mohammed Mourhit, Marokkaan van origine, heeft - al dan niet gerealiseerd op een 'propere manier' - nog steeds 5 'Belgische' records achter zijn naam staan.
Wat zijn die nationale records nog waard anno 2016? Let's face it: die dingen stammen nog uit een tijd waarin er amper vliegtuigen bestonden. Tegenwoordig is vliegen voor vele mensen al even vanzelfsprekend geworden als het nemen van de auto of de fiets. Grenzen gaan open, immigratie is de normaalste zaak van de wereld. Binnen 50 jaar is elk land één grote smeltkroes van rassen, en kan de 'echte Vlaming', als hij per se de tijd wil tegenhouden, al even goed in een reservaat gaan zitten als de huidige Navajo-indiaan in Noord-Arizona.
Stilstaan is achteruitgaan. Tradities zijn er om gebroken te worden. Er is geen toekomst voor nationale records. Ik zou zeggen: meteen afschaffen die handel. De tijd die vrijkomt om dat bij te houden kan op federaties zeker nuttiger besteed worden. Een jaarlijkse ranglijst van besttijden, vb. een top-30 voor elke discipline (vb. de 100m vrije slag in het zwemmen) per jaar en per 'regio' (vb. Vlaanderen), is voor elke trainer en atleet echter des te waardevoller. Maar 'nationale records' of zelfs 'Europese records', daar voel ik niks meer voor. Wereldrecords en 'beste wereldjaarprestaties', die kunnen ook nog blijven tellen als referentie.
Met sportieve groeten,
Karel